*Αφορμή για το post εν ο καφκάς του θηλυκού τζιαι το σχόλιον της Ουφ! στην προηγούμενην ανάρτηση.
Άμμαν είσαι πλοιούιν μιτσίν βουράς να πάεις που λιμάνι σε λιμάνι, αππώνεσαι που τον αέραν της ελευθερίας τζιαι καταπίννεις λαίμαργα κάθε τζινούρκον προορισμόν δίχα να σκεφτείς τες συνέπειες, μήτε τες βραχυχρόνιες, μήτε τες μακροχρόνιες. Είσαι ένας αέρας που φυσά σαν στρόβιλος τζιαι ούτε που σου περνά που τον νουν πως εν να γίνεις, κάποτε, νηνεμία.
Ύστερα γινήσκεσαι κότερον τζιαι θκιαλέεις αγέρωχα τζιαι αλαζονικά τους προορισμούς σου. Ξέρεις που θάλατταν, ξέρεις που γην, που φουρτούνες τζιαι που πλούτη, απύθμενα, των ωκεανών. Τζιαι μπορείς να επισκευθείς ό,τι θέλεις! Μπαίνεις με την πλώρην ψηλά σε λιμάνια που γουστάρεις, τζιαι που έσιεις τα αρτσίθκια να πάεις.
Κάποτε γίνεσαι κρουαζιερόπλοιον, πάμπλουτον τζιαι περιττόν. Πάεις όπου σε πάρουν οι αναμνήσεις τζιαι οι κάβλες. Μιαν αμμαθκιάν εν δικλάς να δεις πλοιούθκια αμάθητα της αρμύρας τζιαι της καταιγίδας. Είσαι άρκοντας των νερών τζιαι ακολουθάς έναν σκέδιον μιαλλύτερον που λλόου σου, έναν χάρτην.
Στο τέλος γίνεσαι μια μαούνα. Μπαίνεις στα μιαλλύτερα λιμάνια των τζιαιρών. Νικάς τες μιαλύτερες φουρτούνες των νερών τζιαι των ανέμων. Βρίσκεις έναν λιμάνιν τζιαι λιώνεις μέσα του. Αφήννεις την σκουρκάν σου να σε τυλίξει τζιαι να σε πνίξει. Τζιαι εσύ, που έρεξες το νερό στο κολύμπι, που εφύσησες πιο δυνατά που τον Πουνέντην, γίνεσαι κομμάτιν σίερον που βυθίζεται τζιαι πιάννει μέσα του φωλιές ψαρκών τζιαι οστράκων, φυτζιών τζιαι μαλακίων τζιαι κοραλλιών. Είσαι πλέον κομμάτιν του λιμανιού, ενός τζιαι μόνον λιμανιού. Εμπάρκαρες τζι έμεινες. Ο Πλοίαρχος σου εκατέβην στη στερκάν, άψεν την πίππαν του, εχάιδεψεν το γένιν του το άσπρο τζιαι το ταλαιπωρημένον, τζι έπιαν την στράταν για έναν καφενέν κλειστόν. Επήρες μαζίν σου έναν ναύτην μιτσήν τζι έναν γέρον. Οι αναμνήσεις που πόρνες τζιαι αγάπες που ελιώσαν στη στερκάν, εσαπήσαν πας το κατάστρωμαν σου μες τον βυθόν. Οι σιωπηλές βάρδιες εμουχλιάσαν πας το σίερον σου. Εν έσιεις τίποτε να περιμένεις πιον. Έκρουσες τζι επήρες τα ούλλα μαζίν σου.
Αν εκατάλαβες τι θέλω να πω καλώς. Αν όι θκιάβασε τζιαι δαμαί.
Ούλλοι κολλούμεν κάπου τζιαι "πεθανίσκουμεν" κάποτε. Καλώς ή κακώς μερικοί άνθρωποι αγαπούμε μόνο μια φορά, είτε αξίζει είτε όχι. Άμμαν είσαι μωρό που εν εμεγάλωσεν ακόμα, αλλάσσεις λιμάνια τζιαι αθθρώπους εύκολα, άμμαν ωριμάσεις μαθθαίνεις να ξεσκαρτάρεις τζιαι να θκιαλέεις, όταν γεμώσεις που εμπειρίες μαθθαίνεις να αφήννεις την μοίρα να παίξει μόνη της αλλά τζιαι να προστατεύκεσαι που την κυκλοθυμία της ζωής. Έρκεται όμως τζιαι μια εποχή που βρίσκεις έναν λιμάνι τζιαι γύρνεις τζιαμαί. Αφήννεις την καρθκιά σου τζιαι ό,τι θέλει ας γενεί. Εν φοάσαι πιον την μοίρα γιατί έζησες.
Πρέπει να περάσεις τα στάδια έναν-έναν, να ζήσεις, να πάθεις τζιαι να μάθεις.
Εκτός τζι αν εγεννηθείς μαούνα...
Ερινύα μου μιτσιά, το πάθος, εσύ, τζιαι το λάθος, θέλω να το θκιεβάσεις τούτον καλά τζιαι να πιάσεις το μήνυμαν που με λέξεις σου στέλνω.
7 σχόλια:
σου έγραψα μέηλ αλλά μου βγήκε πολύ προσωπικό και δεν το στέλλω :-)
λοιπόν, αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι σε καταλαβαίνω αλλά δεν σου αξίζει να είσαι μόνος σου. εν ωραίο να είσαι ερωτευμένος αλλά εν πιο ωραίο όταν έχεις ανταπόκριση.
θα έγραφα πολλά αλλά μου φαίνονται πολύ μελό για ένα γκρινιάρικο στρουμφ έτσι σταματώ δαμέ :-)
Θα συμφωνήσω με την Ουφ αλλά θα το παραλλάξω λίο τζαι θα πω " εν ωραίο να είσαι ερωτευμένος, αμαν έσhεις ανταπόκριση"
Ίσως ακουστώ πολλά πεζή, ρεαλίστρια ή οτι αλλο θέλεις, αλλα πιστευκω στους ερωτες/αγάπες που εν αμοιβαίοι. Αμαν ενεν αμοιβαίο, τοτε πρεπει να το πάρει ο ενδιαφερομενος αποφαση οτι ιτς νοτ μεντ του μπι, αφου ο άλλος δεν θελει το ίδιο γιατί μετα εν απλά μαζοχισμός. Φυσικα ενιξερω τι συμβαίνει ετσι συγχωρα αν είμαι εκτος θέματος.
όπως τζαι να'σhει το πράμα, όπως λαλει τζαι το τραγούδι,
"το καμένο χώμα βγάζει, ετσι και πέσει μια βροχή, τα ωραιότερα λουλούδια, που'χω δει"
Θα συμφωνήσουμεν μόνο στο τελευταίο Πρας μου..
Εν εκατάλαβα ακόμα τι το τόσον κακόν υπάρχει στον ανεκπλήρωτον έρωτα. Ειδικά όταν αγαπάς μια φίλη σου όπως εγώ. Ενόμιζα ότι το να αγαπάς με ούλλην σου την καρκιάν εν κάτι αξιοθαύμαστον, όι κατακριτέο! Τζιείνη εν ευτυχισμένη τζιαμαί που ένι με τζιείνον που ένι. Εγώ που την αγαπώ σιαίρουμαι για λλόου της τζιαι είμαι τζι εγώ εντάξει με τον εαυτό μου. Έντζιεν εχτές τζιαι σήμερα, εν χρόνια κοινών εμπειριών, μοναδικών εμπειριών. Τι με εμποδίζει να την αγαπώ που μακριά? Γιατί όχι δηλαδή...? Γιατί τόσος εγωισμός από μέρους μας? Ζήσε τζι άφησ'τον άλλον να ζήσει. Έτσι τζι αλλιώς εγώ είμαι πολλά μοναχικός τύπος, απλά έτυχε τζι αγάπησα μιαν φορά. Τζιαι μεν ξεγελιέστε που δαμέσα που εν ούλλον παράπονο, καταφέρνω τζιαι γελώ αληθινά! Για μέναν ο μονόπλευρος έρως έννεν πρόβλημαν, αλλά ιδιαιτερότητα..άσε που με γεμώννει λέξεις τζιαι μουσικήν τζιαι παιχνίδι. Ίσως να έμαθα να απολαμβάννω τζιαι την σκοτεινήν πλευρά της ζωής! Έννεν υπερ μου τούτον?!
=)
Ναι εν υπερ σου!!
Όπως σου ειπά εν ηξερα την ιστορία.Τωρα ξέρω παραπάνω Ημουν με την εντύπωση οτι απλά εισαι ερωτευμένος τζαι δεν υπάρχει ανταπόκριση.....
Κατανοώ όσα λαλείς...τζαι οτι σε εμπνέει ο ερωτας τζαι ναι εν καλο να το ζουμε κτλ τζαι ναι η πραγματικη αγαπη για καποιον ειναι να θελεις να εν καλά ο αλλος ακόμα τζαι αν δεν ειναι μαζι σου τζαι μπραβο σου για τουτο!! :)
Που την άλλη απλά αναρωτιουμε σε έτσι περιπτώσεις αν εν δικαιο προς τον εαυτο σου να του στερεις το δικαίωμα να ευτυχίσει με ένα αλλο άτομο.
Φυσικά τουτα λαλώ τα εγω που ουτε σε ξέρω, ουτε με ξέρεις τζαι είμαι έξω που τον χορο, γιατι ως γνωστό, όποιος εν έξω που τον χορο, πολλά τραουθκια ξέρει.
Ελπιζω να μεν παρεξήγησες τι ειπα πριν.... :)
Οι καμμία παρεξήγηση, αντιθέτως! Εν ωραία που μερικοί άγνωστοι μπορούν να ανταλλάξουν απόψεις.
Κοίτα, αν βρεθεί ποτέ κάποια που εν να καταφέρει να μου φκάλει που το νουν τζιείνην που σκέφτομαι, πρώτον μπράβο της τζιαι δεύτερον γιατί όχι, θα μπορούσα να πάω τζιαι πάρατζιει. Απλά βλέπω το λλίον αδύνατον xD.
P.S. Τον εαυτόν μας, είμαι της άποψης πως, πρέπει να τον κρίνουμεν με αυστηρόττερα κριτήρια, να τον έχουμε όσον πιο πειθάρχημένον γίνεται αλλά ποττέ μα ποττέ να μεν βάλλουμεν όριο στο μέλλον. Εν έσιει τίποτε σίουρον μες τούντον κόσμον..
=)
ξενοφίλιε εταράκτηκα με το ποστ σου! έτσι έρωτας ρε παιδί μου δύσκολα πράματα..! βεβαίως ο έρωτας πρέπει να εμπνέει τζαι εσένα σε τούτη την περίπτωση έκαμε σου κάλό.. ο άνθρωπος που δίνει δίνει δίνει σε έναν άλλο εν τζίνος που έσιει αποθέματα αγάπης πολλά. που την άλλη όμως η αγάπη πρέπει να τροφοδοτείται. αμαν δίνεις συνέχεια χωρίς να παίρνεις σε κάποια φάση αδειάζεις μέσα σου. φτάνεις στο σημείο να μεν "νώθεις" και τούτο εν το χειρότερο που μπορείς να πάθεις. έτσι λεν τουλάχιστον.. πέραν τούτου καταπληκτικό ποστ και κομμάτι από τα αγαπημένα το φωτιά στο λιμάνι!
daffodil lament,
Καλωσόρισες καταρχήν. Χαίρομαι που σου άρεσε το ποστ. Εν να σου πω όμως ότι έννεν καλά να πιστεύκουμεν ότι "λαλούν", αλλά να το τεστάρουμεν μόνοι μας, να κερδίσουμεν οι ίδιοι τις γνώσεις μας..! Κάποιος έιπεν: δώκε ότι μπορείς τζιαι μεν ζητάς πίσω, μοίρασ' την γνώση τζιαι ξέχασ'την, αγάπα δυνατά με ούλλην την ψυσιή σου τζιαι μετά παράδωσ'την όπως την έπιαες, παιδικήν..
=)
Δημοσίευση σχολίου