Της Ερινύας [3]

"Μια μέρα θα βγω από το σπίτι και θα έχουν φύγει όλοι
παντού ερημιά, όλα παρατημένα ανοικτά
ένα ξυπνητήρι θα χτυπάει και κανείς δε θα το κλείνει

Ήρθε το Τέλος του Κόσμου
Μπήκαν σε κάτι τεράστια ιπτάμενα κλουβιά
και φύγαν να γλιτώσουν
όσους δεν χώρεσαν τους σκότωσαν
κι έμεινα μόνος

Μα πως δεν το έμαθα;
Το είπε το ραδιόφωνο, το είχα κλείσει
Το είπε η τηλεόραση, την είχα σπάσει
Το είπαν οι αρμόδιοι, δεν ψήφισα
Κι έμεινα εδώ

Θα βάλω τα καλά μου
Θα ανέβω στο λόφο
να δω το τελευταίο ηλιοβασίλεμα
θα θυμηθώ ένα παραμύθι
κάπου μακριά οι άνθρωποι
θα νομίζουν πως είναι ακόμα ζωντανοί..."

Έτο που συνέβηκεν τζιαι τούτον... Τζιαμαί που ξυπνάς τζιαι καταλάβεις ότι είσαι ένα μοναξιασμένο, μαννόν ρομπότ χωρίς ίχνος αγάπης μέσα ή έξω του, τί κάμνεις...;

Επιμόρφωση ώρα μηδέν.

"Η Τέχνη της Προσφοράς

• Ο πιο βαθύς φόβος ενός άντρα είναι ότι δεν είναι αρκετά καλός ή αρκετά ικανός.
• Ο άντρας όταν φοβάται, φαίνεται πολύ ψυχρός και αδιάφορος.
• Η τραγική ειρωνεία είναι ότι, όταν ο άντρας ενδιαφέρεται πολύ για κάποιον, ο φόβος της αποτυχίας μεγαλώνει, με αποτέλεσμα να δίνει ακόμα λιγότερα. Για να αποφύγει την αποτυχία, σταματά να προσφέρει ακριβώς στους ανθρώπους εκείνους στους οποίους θέλει να προσφέρει περισσότερο."

Men are from Mars, Women are from Venus

-John Gray-

Τωρά εκατάλαβα γιατί κάθε τρεις τζιαι μιαν χώννουμαι μες το υπόγειον μου τζι εν θέλω να μιλώ κανενού..! Τούτον ακριβώς εν το λάθος. Το ότι χρειαζούμαστεν κάποιον να μας επιβεβαιώνει, να μας καθυσηχάζει σαν τα μωρούθκια που εχάσαν την παλάμη της μάνας τους. Το ότι για να είμαστεν ευτυχισμένοι χρειαζούμαστεν την γαμημένη την οξυτοσίνη, δηλαδή την αγάπη. Ή μάλλον την ανταπόδωση αγάπης. Η αληθινή αγάπη έννεν έτσι. Η αληθινή αγάπη εν άνευ όρων.

Μερικές φορές νιώθεις ότι οι ανθρώποι εν έμποροι συναισθημάτων τζιαι εσύ είσαι απλά ένας πελάτης τους τζιαι προμηθευτής τους ταυτόχρονα. Τούτη η ατέλειωτη ανακύκλωση αισθημάτων γίνεται όσο δίκαια γίνεται τζιαι η ανακύκλωση χρήματος. Κάποιοι εν πάμπλουτοι τζιαι κάποιοι πάφτωσιοι, άλλοι κουτσοπερνούν, άλλοι περνούν πιο άνετα. Άλλοι πλερώνουνται βρέξει-σιονίσει τζιαι άλλοι δρώννει ο κώλος τους για πενταροδεκάρες. Έσιει τζιαι άλλους που απλά εσυνταξιοδοτηθήκαν τζιαι χαρίζουν ποτζιεί ποδά γιατί εν έχουν ανάγκες, εκτός που τα βασικά, πλέον.

Μπορεί να μεν ευτύχισα πραγματικά στον έρωτα, ηύρα όμως την ηρεμίαν μου μαζίν του. Έννεν ούτε κοντά μου ούτε μακριά μου. Εν τζιαμαί όμως. Τζιείνοι που μου διούν απλόχερα αγάπην χωρίς να σκεφτούν αν θα πάρουν πίσω που μέναν ή οι, εν οι φίλοι τζιαι η οικογένεια. Εγώ είμαι τυχερός που οικογένειαν τζιαι που φίλους. Εγνώρισα αθθρώπους που με την πρώτη ματιά εμπιστεύκουνται σε με την ψυσιήν τους, διουν σου την αγάπην τους τζιαι ότι μπορούν που τον υλικόν τους κόσμον χωρίς να σκεφτούν τον εαυτόν τους ούτε στο ελάχιστο. Αθθρώποι που γουστάρεις να μιλάς μαζίν τους με τες ώρες για ούλλα τα θέματα που διαπερνούν τον στενόν σου εγκέφαλο. Αθθρώποι που σε συνοδεύκουν σε όποια γωνιά του πλανήτη τζι αν είσαι απλά για να μεν μείνεις μόνος σου τζιαι να φοάσαι....

Για τον ανεκπλήρωτον έρωτα τζιαι την ισορροπία που ηύρα μαζίν του επειδή με βοήθησες..



Στο τραγουδιστό χαμόγελο ενός στρούμφ που λέγεται Μαρία..