Είμαστεν μαζί...

...τζι εν σαν να χαϊδεύκω το σύννεφο με το σιέρι μου..σαν να αγκαλιάζω τζίν' το πύρινο το σώμα τζιε να κρούζω που μέσα-έξω...σαν να πίννω νερόν που τους βορβόλακκους της κόλασης...αμμά αρέσκει μου..είπαν μου πως ο έρωτας εν σαν την πρώτην ακκαμμαθκιάν της σιοκολατίνας...σαν το πρωινόν ηλιούι, σαν την πανσέληνο, σαν την βροσιήν του δειλινού τζιε την πουμπουρκά της κατανυχτιάς, που φωτίζει τον κόσμον ούλλον για ένα δευτερόλεπτο μόνο, για όσους εν την φοούνται..
Τελικά, ο έρωτας εν να την κρατάς που το σιερούι με τες ώρες τζιε να σου το σφίγγει χωρίς να μιλάτε..