Μεν με περιπαίζετε

Εσυζητούσαμε φίλοι αναγνώσται, που λέτε, με μια φίλη μου για σχέσεις. Δηλαδή η γνωστή πως-τον-θέλεις-πως-την-θέλω κουβέντα του καφενέ! Όι ότι είμαι ο μίστερ σχέση τωρά αλλά άτε, κουβέντα να γίνεται. Τζιε εκατάλαβα που τα συμφραζόμενα ότι εν είμαι τζιε τόσον, ας πουμεν, φυσιολογικός στες προτιμήσεις τζιε στες εμπειρίες μου. Με λλία λόγια, έφα περιπαίξιμον. Τζιε όι μόνο στη συγκεκριμένη συζήτηση αλλά τζι άλλες φορές, όποτε έρκεται τούντο θέμα ξεκινώ να νομίζω ότι είμαι εξωγήινος! Δηλαδή συγνώμη, είμαι ο μόνος άθρωπος που εφίλησε με τον γαλλικό τρόπο στη τρίτη δημοτικού?! Εν το νομίζω!! Τζιε σίουρα εν είμαι ο μόνος που θέλει τη γενέκα πελλή για δίμμα! Ίντα ήταν να μπλέξω ποττέ με καμιά μούχλα?! Είπα: θέλω τη γενέκα να με δέρνει τζιε να την δέρνω, να ακκάνει, να μασά σίερα!! Τζιε η απάντηση ήταν "χάννεις". Ε όι ρε πελλέ μου (τζιε πελλή μου) εν δέχουμαι να είμαι με κάποια κρυά, νερόβραστη. Αλλά ούτε τζιε αναίσθητη γαούρα. Μόνον ώρες ώρες. Θέλω την τζιε να πέρνει φωθκιά τζιε να σιονίζει, τζιε να κάθεται να θωρεί το ταβάνι για ώρες, τζιε να μεν μπορεί να κάτσει τον κώλο της δευτερόλεπτο. Θέλω την τζιε ναν κλαμούρα για να μπορέσω να είμαι ο ιππότης που εν να σκουπίσει τα ματούθκια της πον να τρέχουν. Τζιε θέλω την ναν ρομαντική τζιε ευαίσθητη όπως γίνουμε τζιε εγώ με τες ώρες μου. Να με καταλάβει. Πελλήν τζιε Χάος σαν τζι εμέναν. Τζιε να με αφήνει μόνον μου αμαν της γίνουμε τσιβίτζην, τζιε να μεν με αφήνει να φύω που κοντά της άμμαν μάχουμε να αποσυρθώ στα υπόγεια μου τα μοναχικά. Να με αγκαλιάζει σφιχτά τζιε να μεν με ξαπολά, να μεν αναπνέω τζιε να πρέπει να με ρωτήσει αν με σφίγγει πολλά. Είπεν μου ζητώ πάρα πολλά. Εγώ μια βολάν ήβρα την. Αμμά ήρτα δεύτερος. Τζιε τζίνη που ήβρα είπεν μου εν να ξαναγαπήσεις τόσο δυνατά. Τζίνο που εν ήβρα το θάρρος να της απαντήσω, ήταν πως εν να αγαπήσω μόνο μια γυναίκα παραπάνω που τζίνην. Τζιε τούτη εν ναν η κόρη της η μονάκριβη.




Αν ήξερα να ζωγραφίζω ήταν να κρατούσα το τετραδιούι μου τζιε να κάθουμε με τες ώρες σε έναν δρόμο να ζωγραφίζω σιερούθκια...αγαπώ τα σιέρκα...

τζιε του Πελλού μου Χάους πάνω που ούλλα