What's going on...??

Κάτι πάει λάθος γυρόν μου...πολλά μα πολλά λάθος. Ούλλοι φεύκουν. Myself included.. Γιατί όμως με φοιτσιάζει τούτον? Εγώ επερίμενα πως τζιαι πως να φύω που τον Μεσαίωνα. Τζιαι ακόμα περιμένω as a matter of fact! Απλά...γιατί τραβά ο καθένας τον δρόμον του? Τζιαι κανένας που τούτους τους δρόμους εν συναντιούνται. Όι στο κοντινό μέλλον τουλάχιστον.

Εν μια στράτα σκοτεινή τούτος ο δρόμος που παρπατώ, έναν παναΰριν πελλόν με τριππαρισμένους αθθρώπους γυρόν μου που μιλούν ακαταλαβίστικα. Θέλω να πω αντίο μα φοούμαι. Θέλω να πω καλήν αντάμωσην μα εν μπορώ να πω τόσον μεγάλο ψέμαν.

Θέλω τους ούλλους πίσω..

Άδικη που είσαι ζωή μου..

Τωρά που ΘΕΛΩ να ζήσω, το παρελθόν μου εν μ'αφήννει. Κρατά με διμμένον τζιαι κακόμοιρον. Λαλούν μου έννεν τίποτε. Λαλούν μου πως τα συμπτώματα μου εν παράλογα, αντίθετα με την ιατρικήν.. Ο τζιύρης μου λαλεί είμαι αγχωμένος. Εν αμπάλατος που είμαι χαρκούμαι..

Εκτός που τους πόνους μου, έχω τζιαι την ψυχολογίαν μου να πιέννει που τα σκατά στα κότσιρα που λαλούν τζιαι οι παλιοί.

Η μια Ερινύα έφιεν που τζιαιρόν τζι άφηκεν μας πίσω της.

Η άλλη Ερινύα φεύκει την Πέμπτην, πρώτη του μήνα, πρώτη του φθινοπώρου, πρώτη της καινούργιας αρχής μακριά μας.

Η τρίτη, η Αγάπη μου, όπου τζιαι νά'σαι μην την είδατε στις μακρινές Ρωσσίες, πού να ξαναύρω αγάπην τζιει κάτω τζιει...?

Τζιαι τωρά, μετά που τούτον ούλλον τον πόνον, ξαναφτάνω σε οργασμόν πας την σκηνήν. Ξανανιώθω μέσα μου τζιείντο τριπ του μουσικού που δρώνει πας την ψυσιή του οργάνου του. Θέλω να λίσω της μουσικής. Να πάω tour. Να μεν κατεβαίνω που την σκηνήν. Έσιει έναν σόλο, τζιείνον τ'Άη Γιωρκού, που το αφιερώνω πάντα της αγάπης μου.
Εν ήρτες μα ήταν για λλόου σου, όπως πάντα. Τζιαι ήταν που τα πετυχημένα της ζωής μου ολόκληρης.

ΟΜΩΣ.
Έσιει μιαν άλλην ψυσιή που με γυροφέρνει. Τζι εγώ τούντην ψυσιή λατρεύω την δίχα να το ξέρει. Τζιαι όμως, πάλαι χαττάς. Μπορώ να παίξω της ψυσιής τραούδην να χορέψει, να δώκει έρωταν αλλού, τζιαμαί που το αξίζει, αμμά θαρρώ κάποιου τζιει πάνω χρωστώ του. Φεύκω!! Τζιαι τζιείνη μεινίσκει. Χαττάν πας τον χαττάν τζι όποιος μείνει στεκούμενος στο τέλος...

Εγιώ πάντος έν θά'μαι. Εκτός τζι αν εύρουν ίνταν πού 'χω. Που εν το θωρώ...

Πριν να φύω θα τους πελλάνω ούλλους να έχουν να θυμούνται.
Πριν να φύω θα ζήσω τζιαι την τελευταία σταγόναν του ποτηρίου τούτου.
Πριν να φύω θα ποσφίξω κάθε πελλάραν που έσιει η ζωή.
Πριν να φύω θα παίξω με τα αρφοτεχνούθκια μου ώστι να μεν σώννω άλλον.
Πριν να φύω θα κάτσω να τα βλέπω να τζιοιμούνται σαννα τζι εν δικά μου.
Πριν να φύω θα φάω ένα κουππούι παγωτό haagen dazs.
Πριν να φύω θα παίξω ένα σόλο πας τη σκηνή, για μένα, που θα το θυμούνται ούλλοι.
Πριν να φύω θα δώκω της αγάπης μου μιαν αγκαλιάν ατέλειωτη ποτζιέινες που μας αρέσκουν.
Πριν να φύω θα πω στους γονιούς μου να μεν με ξαναγυρέψουν.
Πριν να φύω θα κάτσω τέλλεια μόνος μου να δω μιαν ανατολήν.
Πριν να φύω θα χαστουκίσω μερικούς τύπους που το αξίζουν.
Πριν να φύω θα τελειώσω τα tattoos μου.

Μετά εν να πάω να λίσω 6 (έξι ναι!) χρόνια να γίνω ψυχολόγος τζιαι θα έρτω πίσω να τα ξανακάμω ούλλα που την αρχή.

Τελικά εν ηξέρω τι συμβαίνει, αλλά ό,τι τζιαι νά'ναι εν να το ζήσω όσον ημπόρω!




Εξανάπα το, η ζωή εν γλέντιν μεν την κλαίεις.