Ήλιε του τόπου μου...πανίσχυρε ήλιε...που παρπατώ τζιαι ταΐζεις που μακρά την δίψαν μου...που εβούρησες τζι εχώστεις μες τα στήθη της γεναίκας π'αγαπώ...που κλωθογύρισες τες αχτίδες σου πας τα μματούθκια της κοράσας μου...που έδωκες ζωήν στες τριανταφυλλιές της μάνας μου τζιαι στες ελλιές που εφύτεψεν με το δρώμαν του ο τζιύρης μου...που αγκάλιασες τα τούβλα του σπιθκιού μου...που αρωμάτισες τζιείν'την γέριμην την ζωήν μου! Αγαπώ σε ήλιε μου...αγαπώ σε πατρίδα μου...Κύπρος μου...αγαπώ σε Ζωή μου.
"Τζιερά, τζιερά...ελείψαν πιον τα λόγια, να σου πω, της αγάπης...εμείναν οι πράξεις να αναπολούμεν τζιαι να μετανιώνουμεν... Απού χαθεί στα μμάθκια σου τζιερά, αλί του που τον κλαίει, ο γέριμος που 'ν'να χωστεί στα στήθη σου να μυριστεί γεναίκαν τζιαι αλάρμην, σαν τον πελλόν πο'ν'να βουρά, στα δάση τζιαι στα όρη...πού, της αγάπης, να χωστείς, να μεν σ'εύρει το κρίμαν; Απ'αγαπεί τζιαι φοηθεί κατζιάν ζωήν εν νά'σιει...
Ο γέριμος νά'ν'πό' παθα τζι αλαβροϊσκιοφέρνω...αγάπησα τζι επόνησα τζι εμούθκιασα του πόνου...
Ελείψαν τα λόγια μου τζιερά...ελείψαν τζιαι πελλοδείχνω........."
Τζιαι μεν ξηάννετε να γελάτε τουλάχιστον τωρά πο'ν' γιορτές!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου