Medallon

Γιατί η πατρίδα έσιει το να σε τυλίει τζιαι να μεν σε ξαπολά..? Πραγματικά, ανοίω το μπαουλούι μου με ούλλες τες αναμνήσεις που άφηκα τζιειμέσα για ναν αιώνιες, τζιαι καταλάβω πως ούλλη μου η ζωή εν μέσα σε ένα μπαουλούι.

Η Ερινύα παραπονιέται, με το δίκαιον της δηλαδή, ότι ούλλη της η ζωή εν μέσα σε μια βαλίτσα. Όπου πάει η βαλίτσα εν τζιαι τζιείνη. Εμέναν εν ακόμα πιο τραγικό, εν η ζωή μου ούλλη μες το μπαουλούι. Εν να άφηννα τους πάντες τζιαι τα πάντα πίσω, ανά πάσα στιγμή, τζιαι να επίεννα να ζήσω στα πυρούμενα βάθη της Ανατολής, ή στες παγωμένες τούνδρες του Βορρά χωρίς ίχνος τύψεων ή νοσταλγίας, αρκεί να είχα μαζί μου το μπαουλούι των αναμνήσεων μου. Τζιαι σιοκκάρουμαι που το λαλώ! Εν θα περίμενα ποττέ ότι ήταν να φτάσω να μεν αναζητώ κανέναν, με φίλους, με οικογένεια, ακόμα τζιαι τον έρωταν επαρέτησα τον.

Εν κάπως περίεργο να μεν έσιεις τίποτε να πεις σε κανέναν τζιαι απλά να θέλεις να κάθεσαι να θωρείς το ταβάνι. Το ακόμα πιο περίεργο εν ότι είσαι καλά. Απλά συνειδητοποιείς ότι η ζωή σου εν όφκερη τζιαι έτσι εν να μείνει.

Η Ερινύα λαλεί ούλλοι προορίζουνται για να κάμουν οικογένεια, ούλλοι ανεξαιρέτως. Πόσο δίκαιον έσιει....αλλά εν της το λαλώ. Εν θέλω να ξέρει ότι κρούζω τζιαι λαώνουμαι άμμαν το σκέφτουμαι τούτο. Καλύττερα να βουλιάξω μες τη μοναξιά μου τζιαι να συνεχίσω να είμαι καλά έννεν? Αντρέπουμαι που ννα το πω αλλά νομίζω πως θα ήμουν ο καλλύτερος πατέρας τζιαι ο καλλύτερος σύζυγος, τζιαι τρώει με που εν θα γίνω ποττέ για το πείσμα το δικό μου τζιαι την κατάραν μου να αγαπώ ολόισια χωρίς να σκέφτουμαι. Τωρά ο Twisted εν θα ξέρει τι να πει τζιαι εν να σκέφτεται -επειδή το συνάφερα- τα ίδια πράματα.

Είμαστεν ούλλοι οι αθθρώποι ίδιοι έννεν?? Εν πραγματικά πολλά περίεργο το συναίσθημαν ότι μπορεί έναν κομματούιν που την ψυσιή μου να ζει μέσα σε τζιείνον που σιαίρεται την Αγάπην μου. Άρα, θα έπρεπε να είμαι ευτυχισμένος έννεν? Αλλά εν τζιαι ο αθρώπινος εγωισμός, πραγματικά τεράστια δύναμη, που εν σε αφήννει να χαρείς κάτι που έξω, τζιαι θέλεις το δικό σου. Η Δύναμη εν να σιαίρεσαι με την χαρά του άλλου όσο τζιαι ν ήθελες να είσαι στη θέση του. Το Σύμπαν ξέρει καλλύτερα που πρέπει να είσαι τωρά Ξενή, τζιαι τωρά πρέπει να είσαι μόνος σου μες την γωνιούα με τα κομπιουτερούθκια σου να γράφεις νοτούα νοτούα τον καμόν τζιαι την χαράν της ψυσιής σου.

Ξέρω εκούρασα σε με τους έρωτες, ειδικά τους ανεκπλήρωτους, τζιαι με τα φιλοσοφικά ερωτήματα τζιαι τα ΓΙΑΤΙ. Ο καθένας πιάννει το πρόβλημαν του τζιαι κάμνει το Ωκεανόν. Ακόμα τζι αν το πρόβλημαν εν μόνο μια σταγονούα μες την γωνιάν του ποτηρκού. Εμέναν τούτον εν το πρόβλημαν μου τωρά. Έχω τζιαι πιο σημαντικά αλλά με κάποιον τρόπο εκατάφερε τούτο να σκαρφαλλώσει στην κορυφή τζιαι να μου πει: "Θωρείς τζιέινην την κοπελιάν τζιαμαί την όμορφην τζιαι την γλυτζιάν με την φωνήν αγγέλου? Ε, εν θα γενεί ΠΟΤΤΕ δική σου. Ούτε μάνα των παιθκιών σου. Μόνον που μακρά να θωρείς".

Τζιαι όμως, έσιει τζι άλλες αγάπες εκτός που του κρεβαθκιού. Εν η αγάπη της Ορχιδέας, τζιαι η αγάπη της Νότας τζιαι της Πέννας, τζιαι εν τζιαι η αγάπη η Σημαντική, της Ζωής.

Ήπιες μου το γαίμαν μου γιε της Κυπρίας. Έσυρες μου τα χρυσά βελούθκια σου πας τη κκελλέ για πολλύν τζιαιρό τζι εξήασες να σύρεις τζιαι μισόν της Τζεράς μου. Άμε στο καλό τζι έχω δαμαί την Φιλιά να μου κάμνει παρέα.

Κάμε το καλόν τζιαι ρίχ'το στο γιαλό ελαλούσαν οι παλιοί. Τζι ώσπου πάμεν.

Νά'σαστεν καλά τζιαι καλό μάζεμαν κομφετί που πίσω που τους καναπέδες. Α, τζιαι καλό κόψιμον της Μούττης!