Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2012

Αι δοκιμασίαι του Ποιητού

Είμεθα Ποιητές. Στον Λόγον ευρίσκομεν παρηγοριά. Στην διαδικασίαν χαρακώματος του χαρτιού, τρόπον τινά, με την πένα. Τόσον το σκότος, όσο και το φως, παρέχουν στο πνέυμα μας την δύναμην να προχωρούμεν ευθέως προς το μέλλον, να ζούμεν εις βάθος στιγμές του παρόντος, ασήμαντες ή να προσκολλώμαστε με πάθος στο λάγνο παρελθόν μας. Είμεθα αδύναμοι και δυσλειτουργικοί, συχνά διωκώμενοι από τους κοινωνούς των οργανωμένων, πλην παρακμάζοντων κοινωνικών συνόλων. Πολλοί από μας θεωρούνται ομοφυλόφυλοι, αμφιφυλόφιλοι, κουμμουνιστές, άθεοι, άθρησκοι, αιρετικοί και σατανιστές, ανώριμοι και παλιμπαιδιστές, ανυπότακτοι, ενάντιοι των συμφερόντων της πατρίδος, προδότες και λιποτάκτες. Έχομε ονομαστεί πολλάκις με αρκετά κοσμητικά επίθετα χωρίς να το αξίζωμε. Είμαστε απλά ονειροπόλοι και ρομαντικοί, ενήλικες που αρνώνται να ωριμάσουν. Φέρομε βάρος, τεράστιον, στους ώμους ημών. Βάρος, ονομαζόμενον Γλώσσα. Μας εχαρίσθη σαν κειμήλιον από τους προγόνους μας με σκοπόν την συνέχισην του έργου και των αγώνων των για καλλιέργειαν και όξυνσην του Πνεύματος, της Τέχνης και της έκφρασης του Συναισθήματος. Εν έτη 2012 φοβούμεθα την δημοσίαν παραδοχήν των πραγματικών μας συναισθημάτων και ευαισθησιών που πηγάζουν κατευθείαν από τας, ημών, Ψυχάς. Φοβούμεθα, αιτία ανθρώπων αναίσθητων και αναίσχυντων, ου γαρ σέβας τρέφωσι προς ημάς. Χλευάζοντες και πτύοντες εξεφράζουν, στα σώματά μας, το κενόν στα κρανία των. Ήγγικεν, γαρ, η ώρα της κατάρρευσης του Ουρανού στας κεφαλάς υμών και δεν είστε έτοιμοι κύριοι. Λιμασμένα σκυλιά έστε, που ο κύριός τους απουσιάζει και παρεκτρέπονται. Όμως δε φοβούμεθα πλέον! Στεκόμεθα όρθιοι και έτοιμοι να σας αντιμετωπίσωμεν. Η πένα είναι το μεγαλύτερον όπλον και θα το χρησιμοποιήσωμε εναντίων σας. Δεν είμεθα πλέον φαύλοι και ντροπιασμένοι. Έχωμεν, πλέον, αύθονον απόθεμαν Ελπίδος στα χαρτιά μας. Είμεθα Ποιητές!

*AWAKENING CALL*

6 σχόλια:

Μικροβιοφοβική Κατσαρίδα είπε...

Πάντα η δύναμη θα είναι εκεί.. Στο δεξί μου χέρι, να γράφει όσα έζησα, να ζει, όσα ποτέ μου, δεν είδα.

Ξενοφίλιος είπε...

Εν θα μπορούσα να το θέσω καλλύττερα παρά μόνο όπως το έγραψες τωρά φίλε μου..!

Nonis είπε...

τα σέβη μου και στους δύο....
πολύ σωστά τα λέτε...

Ανώνυμος είπε...

υπέροχο...!

"Είμεθα Ποιητές. Στον Λόγον ευρίσκομεν παρηγοριά."

Μικρός Χείμαρρος είπε...

Είμεθα Ποιητές και κάτι περισσότερο. Είμεθα Καλλιτέχνες. Είμεθα... Άνθρωποι;
Πολλά ωραίο κείμενο :)

Ξενοφίλιος είπε...

@Nonis
Ευχαριστούμεν φίλε! Πιστεύκω τούτα εν πράματα που ούλλοι μας νιώθουμεν (όσοι γράφουμεν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο)

@Sleepless
Ευχαριστώ καλή μου!

@Μικρός Χείμαρρος
Ευχαριστώ Χείμαρρε! Έχω έναν καθηγητή στη σχολή που λέει ότι οι καλλιτέχνες είμαστεν ένα κλικ πιο μπροστά που τους υπόποιπους αθθρώπους, έχουμε πιο συντονισμένη συνέιδηση κατά κάποιο τρόπο. Συσχετίζοντας τούτο που είπες μαζί με το πιο πάνω λοιπόν μπορώ να φκω στο συμπέρασμα ότι ο Ποιητής (που είναι ένα που τα είδη Καλλιτεχνών) είναι ένα που τα είδη Ανθρώπων! Ή τζιαι vice versa ίσως...