Redzhaina

Σκιάν της σκιάς που γερνώ...φως που Το Φως μες τον χρόνον... Εν ήμουν ούλλα όσα ήθελες, Ρήαινα μου, τζιαι λυπούμαι...για σέναν, τζιερά, εν ήμουν τίποτε τζιαι τωρά πού'μεινα μανιχός μου, φοούμαι... Το κορμίν μου, Ρήαινα, εσού, νεκατσιάς το...της ψυσιής μου σημμασίαν εν της θκιάς... Ίντα λοής καμός εν τούτος..; Να σαπίζει η καρκιά μου μες τα σιέρκα σου...που το κλάμαν η Αγάπη μου, να φύρνεται... Κορμίν του κορμιού τζιείν'το πάθος...φιλίν του φιλιού τζιείν'το λάθος εγίνην, τζιερά, έσιει χρόνια... Πού να πά'να χωστώ να πεθάνω...; Ποιός εν που θέλει για σύντροφον τον Θρήνον...; Με γαίμαν στα σιέρκα προσπερνούν σε οι πεζοί...οι καβαλλάρηες πετάσσουν σου σκόνην... Με μάγους τρανούς έκαμνες κάποτε παρέαν Ρα...τωρά τζιυλιέσαι με τους σιοίρους μες τες λάσπες... Με φιλοσόφους έκατσες, κάποτε, για μέρες να μιλάς... Μα δίχα αγάπην, της ύπαρξης προβλήματα εν ξηθκιαλάς...ούτε λάθη ξηκάμνεις... Ακόμα, μιαν βολάν, αθθυμούμαι πως έκλαιες γοερά σε μια νύχταν με ήλιον τζιαι φως... Ούτε που ξέρω πως έκλεισες μόνη σου τες αγκάλες μου πάνω σου...ούτε που ξέρω για πότε τα μαλλιά σου εγίναν σεντόνιν μου... Τζιείνον που οίδα εν ότι ήσουν μόνη σου τζι εγύρεψες με...τζιαι μετά που ξανά'βρες παρέαν εβούρησες τζι έφυες τζι έμεινα πάλαι μόνος μου, στη σκοτεινιάν τζιαι το έρεβος...

Ω τζιύρη, ω τζιύρη...ίντά'θελα τζι αγάπησα...; Τζιείνη εν Ρήαινα τζι εγιώ 'μαι χαμάλης... Πόψε της νύχτας, που μόνη της εν να μείνει ξανά, πέψε της μιαν πουμπουρκάν με τ'όνομαν μου, να βάλει θθύμησην ας'έν τζιαι γιά'ναν χτύπoν της καρκιάς...αρκεί μου...

*AWAKENING CALL*