Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

Άραγε...

*έσιει κάποιον τζιαμαί έξω τζιαι για μένα..?
*υπάρχω στ'αλήθκεια..?
*τούτα που βιώνω εν αληθινά ή εν απλά το δικό μου perception of reality?
*υπάρχει κάποιο νόημα σε ότι κάμνω, στο ότι παραμένω καλός όσο μπορώ τζιαι στο ότι πριν κάμω κάτι ρωτώ την καρθκιά μου?
*πιστεύκω..?
*αξίζω μου?
*αξίζει μου?
*αξίζω της?
*πόσο μακριά είναι τελικά η παράνοια που τον έρωτα, η λογική που την αγάπη, το "περνώ καλά" που το "είμαι καλά"?
*γιατί κάποτε εν κενό τζιαι κάποτε εν φουρτούνα, πυρκαγιά τζιαι πόθος μαζίν?
*"πως μπορώ να είμαι ευτυχισμένος όταν δεν έχω τζιείνο που θέλω?"
*τι κερδίζω που το κακόγουστο, μαύρο χιούμορ της ζωής?
*πρέπει απαραίτητα να κερδίσω κάτι..?
*γιατί λατρεύω να ζω τζιαι να κρούζω, να κλείουμαι τζιαι να κάμνω τον πεθαμένο, να απαρνιούμαι τα πάντα αλλά να μεν μπορώ να μείνω μόνος μου?
*η μοναχικότητα εν ψυχολογική ασθένεια?
*γίνεται να φοάσαι τη μοναξιά αλλά να την επιζητάς γιατί...έτσι?
*μια γυναίκα έσιει όντως τη δύναμη που της φορτώνω ή απλά "βάλλω το μουνί στο βάθρο"?
*εγώ γιατί μπορώ τζιαι αποκλείω τα όμορφα της ζωής τζιαι βλέπω μόνο τα καλά τζιαμαί που εν υπάρχουν..?
*εν υπάρχουν ή απλά επειδή εν τα βλέπουν οι άλλοι εβλάστησε μέσα μου η αμφιβολία?
*είμαι ή φαίνουμαι?
*μπορώ να είμαι τζιείνο που φαίνουμαι ή να φαίνουμαι τζιείνο που είμαι τζιαι να είμαι αληθινός?
*μπορώ να σταματήσω να κρύφκουμαι κάποτε?
*αν σταματήσω να κρύφκουμαι εν να αλλάξει κάτι?
*αν σταματήσω να κρύφκουμαι τζιαι όντως αλλάξει κάτι εν να το εκτιμήσω, εν να μου αρέσει?
*ξέρω τι θέλω?
*θέλω κάτι?
*το κενό της ψυσιής μου εν υπαρκτό ή απλά είμαι όφκερος επειδή εν έχω ψυσιή?
*νιώθω κενός επειδή ωρίμασα γλήορα τζιαι ξέρω τί θέλω αλλά όι πως να το πετύχω?
*εν να τα καταφέρω ποτέ..?
*τα ποιήματα, η βαθύτατη καλοσύνη, ο σεβασμός, ο έρωτας χωρίς ανταπόκριση σημαίνει αγάπη χωρίς όρους?
*βιάζουμαι πολλά..?
*εν το νόημα της ζωής ή η ζωή του νοήματος της ζωής μου?
*εν να καταλάβει κανένας τί γράφω?
*έσιει σημασία?


"Μου λένε πως διασκεδάζεις
με κάτι δίσκους και το τζιν
κι εγώ τους λέω επισκευάζεις
της μοναξιάς σου το ευ ζην."




Ω! τα αλμυρά, της φαντασίας σου, μάτια...
Ω! τα καυστικά, της φιλίας σου, χείλια...
Ανάθεμα!
Αλμυρή, χειλιών, γεύση...
Δροσερή, άμμου, αίσθηση...
Ανάθεμα!
Καλοκαίρι...δικό μου...
δική μου...δικά μου...
Ανάθεμα..
25/05/11 - Μια αγάπη δίχως όρια

Τρίτη 24 Μαΐου 2011

"Δεν θελω τιποτα σπουδαιο τελικα.."

Ξερεις...ανοιξα βιβλια πολλα με φιλοσοφιες που χωρες μακρινες τζιαι με φιλοσοφιες της ωρας τζιαι με φιλοσοφιες περιεργες τζιαι ανατρεπτικες. Μα τα ρητα τα Μεγαλα ηυρα τα χαραγμενα πισω που πορτες στες τουαλετες των ροκαδικων..

"Ολα ερχονται σ'αυτους που περιμενουν"


Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

Οκ, officially εσυκκιρτιστικα


Σημειωση του blogger.
Για καλυτερη εμπεδωση του παρακατω ποστ παυσετε το Playlist στα δεξια σας και παιξετε το βιντεο στο τελος. Ευχαριστω.


Πρωτον, κατι επαθαμεν σημερα τζιαι δεν δεχουμαστεν τους τονους. Παω να πατησω το γεριμο το κουμπι για να μπει ο τονος τζιαι φκαλλει μου θκιο. ΕΝ ΘΕΛΩ ΘΚΙΟ ΤΟΝΟΥΣ ΡΕ ΠΠΟΥΣΤΟΠΡΑΜΑ!!!! Κχμ. Ναι. Επιθυμω εναν τονον. Αλλα οι. Σιγα μεν με ακουσει. Εσιει ενα προβλημα με την εξουσια το pc μου. Εν να το δουλεψουμεν.

Μετα που τουτην την εκνευριστικη λεπτομερεια (που δεν μπορω να βαλω τονους, that is), καταλαβαινεις οτι ειμαι φουτουνιασμενος. Αψοθυμος που λαλουν τζιαι στα χωρκα μας. So,

δευτερον. Εσιεις μιαν τεραστια αυτοκινητοβιομηχανια με τεραστιες πωλησεις, αναγνωρισιμοτητα σε μια φαουσα χωρες (ασπουμεν εννεν οπως τα ΚΙΑ η τα PROTON που λαλεις που στο σιηστο τα καμνουν τουτα τα αυτοκινητα ρε παιδι μου?!), εσιεις τζιαι γαμω τες θυγατρικες που πιαννουν την φερραρι τζιαι φακκουν την πανω κατω (βλ. Lamborghini, Bugatti) τζιαι κυριως υποληψη ("τουντα γερμανικα ρε κουμπαρε εν αθανατα") τζιαι πωλησεις ("ουαααααοοο εσιεις ΤΖΙΑΙ ΣΥ το νεο golf?!"). Ως δαμαι καλα. Μπαινεις τζιαι συ να κοιταξεις κανενα τζινουρκο μοντελλο (για να μεν πιαεις ΤΖΙΑΙ ΣΥ Golf, οι τιποτε αλλο!), by the way το νεο Beetle εν χαννει εν actually αυτοκινητο τζιαι οι toy car!

Παεις λοιπον να θκιαλεξεις τη χωρα σου για να δεις ιντα μοντελλα σου φερνει ο Πιλακουτας τζιαι γυρευκεις. Africaaaaaa οιιιιιι, Americaaaaaa οιιιιιι(μεν παιζεις με τον πονο μααααας), Asiaaaaaaa ΟΟΟΟΙΙΙΙΙΙΙ, Miiiiiddle Eaaaaaast οοοοοοιιιιι μα που στο σιηστο εν η ευρωπη σιορ!? Australia/Oceania οι (να θυμηθω να πιασω το θειο τον Τονυ τηλεφωνο!) ΧΑΑ!! Ετην Ευρωπην! Μπλα μπλα Croatia...Cyprus ΝΑΙ ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ!!

WWWWWWWWWWOOOOOOOOOOOOOOOWWWWWWWWWWWWWWWWWWW

Cyprus (South)
Cyprus (North)

Αννοιοκλειω νακκον τα μμαθκια μου αμπα τζιαι ειδα καμιαν Κορεα κατα λαθος. Οι. Γραφει Βορεια Κυπρος τζιαι Νοτια Κυπρος. Μπραβο Volkswagen. *Ironic Stand Applause*

Εκαταφερετε να με φουτουνιασετε που το ξημερωμαν!! Ακου Βορεια Κυπρος μισιημου!!! Σε επισημη ιστοσελιδα πολυεθνικης εταιριας!!!!! Δηλαδη τοσον ανθελληνισμον μεσα σε μια μερα (εν τζιαι το προβλημα με τους τονους remember?) εν να μεν τον αντεξω. Οπαδον της ομονοιας να κρουζει ελληνικη σημαια εμεινε να δω τζιαι τον Χριστο Χριστου του ΕΛΑΜ με φανελα Che Guevara τζιαι πισω να γραφει LONG LIVE CHRISTOFIAS!!! Αλλα νταξι...ακομα τωρα εξεκινησεν η μερα.

ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΜΟΥ.

Παρασκευή 13 Μαΐου 2011

Γαμιέται ο Blogger

"Τι λόγο γλυκό να σου πω, να απαλύννω τον πόνο..? Τι ψεύτικα λόγια να πω, τι υποσχέσεις αδρές και αισιόδοξες..? Παραμύθια τρύπια θα σου λεω και θα χαϊδεύω ένα κεφάλι βασανισμένο, με τα μαλλιά του σαν άβυσσος ωκεάνια που θεριεύει και μοσχομυρίζει ουρανό στο βάθος της... Θα κρατάω ένα χέρι -το πιο όμορφο χέρι στον κόσμο- και θα πασκίζω να με ακούει το πρόσωπο.. Θα σταματήσω να κλαίω και θα ζήσω για σένα, θα κάνω εσένα να χαμογελάς και ιδού!...ο φαύλος, της Ευτυχίας, ο κύκλος."

"Suddenly it's so cold inside...what a shame for a man's man...
Suddenly it's so lonely out there...what a shame's shame indeed..."

Το Λανίτειο έκλεισε 50 χρόνια λειτουργίας. Όσοι είσασταν ενεργοί τζι εφοιτήσετε ή εδιδάξετε τζιαμαί είδα σας να συμμετέχετε σε διάφορες σχολικές εκδηλώσεις μέσα που δακρύβρεχτο φωτογραφικό υλικό.

Είδα τζιαι μερικά κακοπροβαρισμένα τραούθκια που την τραγουδίστρια μου τζιαι απόλαυσα την πάλαι.

Επεθύμισα τον Μουσικό μου. Τους συμμαθητές μου. Τους συναδέλφους μου στην ορχήστρα τζιείνου του σχολείου που το κτίριο ήταν να πέσει πάνω μας αλλά αγαπούσαμεν το που την ψυσιή μας. Επειδή Σχολείο έννεν το κτίριο αλλά οι φωνές. Αν πάεις να δεις το σχολείο σου μες τον Ιούλη εν να το μισήσεις. Αν πάεις τη νύχτα μιας Πέμπτης σχολικής περιόδου εν να νιώσεις τη δύναμη, την προσδοκία, την φαιά ουσία τζιαι το μένος του νέου που περπατά τα πρωινά μες τζιείντο γκρίζον ούλλο.

*Καλή τύχη σε όσους διανύουν περίοδο εξετάσεων πάσης φύσεως.. Εσείς που δίνετε Παγκύπριες/Πανελλήνιες, δύναμη. Μην σας νοιάζει ποιόν άλλο εξόν απ'τον εαυτό σας θα απογοητεύσετε. Η ηρεμία είναι το κλειδί..





Enjoy the power of the human smile:


Ίντα μεγάαααααλοοοο..



Ααααχχχ ναι! Ωραίες εποχές!



ΜΠΑΧΑΧΑΧΑ ίνταλως είσαι έτσι?!?!



ΤΣΑ?!



Μάμμαααααααα φράαααουυυυλεεεεςςςςς



Έτσι για να έρτουμεν στα ίσια μας.. =)

Πέμπτη 12 Μαΐου 2011

Σάββατο 7 Μαΐου 2011

Self-committed

Είμαι έναν υπόγειο χωρίς υγρασίαν. Έναν υπόγειον που εστέγνωσεν.

Θυμούμαι που επία να δώ τον Ανεστόπουλο να ξεφτυλίζεται σε μια σκηνή Διαφάνων Κρίνων πάλαι-ποτέ. Επεριπαίζαμεν ότι ήσιεν μιαν κατάθλιψην που τον κρατά χρόνια. Ίντα χρόνια?? Δεκαετίες ολόκληρες. Χωρίς να ξέρουμεν τι εσυνέβηκεν στον άνθρωπον τούτον τζιαι φορεί τα μαύρα έτσι ψιλόλιγνος σαν νεκρός που τζιαιρόν.

Κάπως έτσι νιώθω τζιαι γω. Ανεστόπουλος. Να αντέχω να ακούω καταθλιπτικά τραούθκια με τες ώρες. Είπεν μου ένας παρέας "Δαμαί εγώ που είμαι χαρούμενος πιάννει με κατάθλιψη αν ακούσω πάνω που τρία τραούθκια του πιντωμένα, εσύ που είσαι πιο καταθλιπτικός ίνταλως αντέχεις?? Οξά εν πάει που τζιαμαί τζιαι τζιεί??" Έκαμεν με να γελάσω. Ενόμιζα ότι εν πάει που τζιαμαί τζιαι τζιεί.

Εν στιγμές που αγαπώ απέραντα τζιαι εν μου κάμνει καλόν. Ενόμιζα ότι εν είμαι εγωιστής εγώ!! Ίντα αλάζων. Εν μπορώ να αγαπήσω τζιαι να μεν ζητώ πίσω τίποτε. Είμαι αδύναμος.

Κάπου τζιαμαί έξω έσιει έναν άνθρωπο τζιαι για μέναν. Αν με νώθεις που κρούζω έλα γλήορα τζιαι εν αντέχω άλλον.

"... κείνος το ήξερε. Πιο όμορφο όνομα δε γινόταν. Κι αν ήταν να γίνει ποιητής, κι αν ήταν να μη γίνει τίποτα... πάλι, μόνο που θα υπάρχει τ΄ όνομά της, θα υπήρχε στον κόσμο ποίηση. Και κανένα βιβλίο να μην έγραφε, και κανένα ποίημα, κι ούτε ένα στίχο να μην αράδιαζε... πάλι έφτανε. Η ζωή είχε πια το ποίημά της."
ΠΞΑ

Πλησιάζουν "μέρες αργίας" μάλλον.

"Κι αν είναι γρήγορες σαν σφαίρες, είναι μικρές χαμένες μέρες."

Εξεκίνησα τζιαινούρκο μυθιστόρημα. Ο θεός βοηθός.

Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

Εσύ φταίεις

Μερικά πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ...άλλα πάλι, δεν μένουν ποτέ σταθερά...ούτε έστω για λίγο...

Μερικά πράγματα χρειάζονται δραστικά μέτρα...και μερικά χρειάζονται να μην κάνεις απολύτως τίποτα...άφησέ τα και θα λυθούν από μόνα τους...

Κάποια πράγματα μένουν ανεξίτηλα γραμμένα στις καρδιές μας...εκείνα τα λίγα ξεχωριστά, ενώ τα υπόλοιπα ξεχνιούνται πριν συμβούν...

Μερικές φορές δεν έχει σημασία τί θέλουμε, γιατί είμαστε μέρος ενός πολύ μεγαλύτερου σχεδίου και σχεδόν ποτέ δεν καταφέρνουμε να δούμε την μεγαλύτερη εικόνα...

Άλλες φορές πάλι, αν δεν ανοίξουμε το στόμα μας να μιλήσουμε, τίποτα δεν θα συμβεί και θα λιώνουνε οι πίκρες στους αιώνες...

Κάποιες φορές όμως, χρειαζόμαστε κάποιον να μας πάρει αγκαλιά και να μας δώσει ένα χέρι βοηθείας...αν δέν, θεωρούμε τους εαυτούς μας καταδικασμένους...και αν ναί, συνειδητοποιούμε πόσο τυχεροί είμαστε που η ζωή μάς έστειλε αυτούς τους φίλους που μας αγαπούν και μας νοιάζονται...

Και πάνω από όλα, ένας άνθρωπος που νιώθει μόνος, σαν κι εμένα, να σηκώνει το κεφάλι και να βλέπει γύρω του πρόσωπα γνωστά...πρόθυμα να συγχρονίσουν τις καρδιές τους με εκείνον...

Μπορεί το πρόσωπο του θεού να είναι στραμένο αλλού σήμερα, μα εγώ νιώθω τυχερός που μπορώ να στείλω ένα μήνυμα που να λέει «σ’αγαπώ» και να γνωρίζω με σιγουριά ότι η απάντηση θα είναι «k gw..», αντί «kalan omws..».

26/10/10 13.03 ~ του αγίου Δημητρίου του δολοφόνου.

End of an Era