Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

What's going on...??

Κάτι πάει λάθος γυρόν μου...πολλά μα πολλά λάθος. Ούλλοι φεύκουν. Myself included.. Γιατί όμως με φοιτσιάζει τούτον? Εγώ επερίμενα πως τζιαι πως να φύω που τον Μεσαίωνα. Τζιαι ακόμα περιμένω as a matter of fact! Απλά...γιατί τραβά ο καθένας τον δρόμον του? Τζιαι κανένας που τούτους τους δρόμους εν συναντιούνται. Όι στο κοντινό μέλλον τουλάχιστον.

Εν μια στράτα σκοτεινή τούτος ο δρόμος που παρπατώ, έναν παναΰριν πελλόν με τριππαρισμένους αθθρώπους γυρόν μου που μιλούν ακαταλαβίστικα. Θέλω να πω αντίο μα φοούμαι. Θέλω να πω καλήν αντάμωσην μα εν μπορώ να πω τόσον μεγάλο ψέμαν.

Θέλω τους ούλλους πίσω..

Άδικη που είσαι ζωή μου..

Τωρά που ΘΕΛΩ να ζήσω, το παρελθόν μου εν μ'αφήννει. Κρατά με διμμένον τζιαι κακόμοιρον. Λαλούν μου έννεν τίποτε. Λαλούν μου πως τα συμπτώματα μου εν παράλογα, αντίθετα με την ιατρικήν.. Ο τζιύρης μου λαλεί είμαι αγχωμένος. Εν αμπάλατος που είμαι χαρκούμαι..

Εκτός που τους πόνους μου, έχω τζιαι την ψυχολογίαν μου να πιέννει που τα σκατά στα κότσιρα που λαλούν τζιαι οι παλιοί.

Η μια Ερινύα έφιεν που τζιαιρόν τζι άφηκεν μας πίσω της.

Η άλλη Ερινύα φεύκει την Πέμπτην, πρώτη του μήνα, πρώτη του φθινοπώρου, πρώτη της καινούργιας αρχής μακριά μας.

Η τρίτη, η Αγάπη μου, όπου τζιαι νά'σαι μην την είδατε στις μακρινές Ρωσσίες, πού να ξαναύρω αγάπην τζιει κάτω τζιει...?

Τζιαι τωρά, μετά που τούτον ούλλον τον πόνον, ξαναφτάνω σε οργασμόν πας την σκηνήν. Ξανανιώθω μέσα μου τζιείντο τριπ του μουσικού που δρώνει πας την ψυσιή του οργάνου του. Θέλω να λίσω της μουσικής. Να πάω tour. Να μεν κατεβαίνω που την σκηνήν. Έσιει έναν σόλο, τζιείνον τ'Άη Γιωρκού, που το αφιερώνω πάντα της αγάπης μου.
Εν ήρτες μα ήταν για λλόου σου, όπως πάντα. Τζιαι ήταν που τα πετυχημένα της ζωής μου ολόκληρης.

ΟΜΩΣ.
Έσιει μιαν άλλην ψυσιή που με γυροφέρνει. Τζι εγώ τούντην ψυσιή λατρεύω την δίχα να το ξέρει. Τζιαι όμως, πάλαι χαττάς. Μπορώ να παίξω της ψυσιής τραούδην να χορέψει, να δώκει έρωταν αλλού, τζιαμαί που το αξίζει, αμμά θαρρώ κάποιου τζιει πάνω χρωστώ του. Φεύκω!! Τζιαι τζιείνη μεινίσκει. Χαττάν πας τον χαττάν τζι όποιος μείνει στεκούμενος στο τέλος...

Εγιώ πάντος έν θά'μαι. Εκτός τζι αν εύρουν ίνταν πού 'χω. Που εν το θωρώ...

Πριν να φύω θα τους πελλάνω ούλλους να έχουν να θυμούνται.
Πριν να φύω θα ζήσω τζιαι την τελευταία σταγόναν του ποτηρίου τούτου.
Πριν να φύω θα ποσφίξω κάθε πελλάραν που έσιει η ζωή.
Πριν να φύω θα παίξω με τα αρφοτεχνούθκια μου ώστι να μεν σώννω άλλον.
Πριν να φύω θα κάτσω να τα βλέπω να τζιοιμούνται σαννα τζι εν δικά μου.
Πριν να φύω θα φάω ένα κουππούι παγωτό haagen dazs.
Πριν να φύω θα παίξω ένα σόλο πας τη σκηνή, για μένα, που θα το θυμούνται ούλλοι.
Πριν να φύω θα δώκω της αγάπης μου μιαν αγκαλιάν ατέλειωτη ποτζιέινες που μας αρέσκουν.
Πριν να φύω θα πω στους γονιούς μου να μεν με ξαναγυρέψουν.
Πριν να φύω θα κάτσω
τέλλεια μόνος μου να δω μιαν ανατολήν.
Πριν να φύω θα χαστουκίσω μερικούς τύπους που το αξίζουν.
Πριν να φύω θα τελειώσω τα tattoos μου.

Μετά εν να πάω να λίσω 6 (έξι ναι!) χρόνια να γίνω ψυχολόγος τζιαι θα έρτω πίσω να τα ξανακάμω ούλλα που την αρχή.

Τελικά εν ηξέρω τι συμβαίνει, αλλά ό,τι τζιαι νά'ναι εν να το ζήσω όσον ημπόρω!




Εξανάπα το, η ζωή εν γλέντιν μεν την κλαίεις.

Σάββατο 27 Αυγούστου 2011

Ό,τι θες εσύ

Κούκλα μου, χρώμαν της ζωής μου τζιαι φως των αμμαθκιών μου...
ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ...
Τυφώνα του μυαλού μου τζιαι μάννα τ' ουρανού...
ΡΗΑΙΝΑ ΜΟΥ...
Αθθρωπούιν που γελάς μες την ψυσιήν μου τζιαι όρομαν που βλέπω στο ξύπνιο μου...
ΣΑΤΑΝΟΥΙΝ ΜΟΥ...
Αγαπώ σε =)
Μεν με ξιάσεις ποττέ...x


Παρασκευή 26 Αυγούστου 2011

Για την αρμύρα των χειλιών σου ξανά

Κουτούλλα πας τη γλώσσα μου τα ανύπαρκτα σου λόγια
το τρυφερό μα αγκαθωτό σιόνωμαν της ψυσιής σου..

Σιήλλια ταξίθκια πορικά έκαμα πας τα πλοία
ώστι που την καρτούλλα σ'αντάμωσα στο στρατίν μου...

Έφκα που το στενό σου τζι έμπα μες την αγκάλην μου
τζι αν αντιμιλήσει ο τζιύρης σου ευτύς 'ν' να τον ισφάξω..

Μεν κλαίεις Ρήαινα καλή, μουσιέφκεις το μαουλούτζιην
εσού 'σαι ολόγρουση αυκή, εν κρίμαν νά 'ρτεις βρεμένη...

Ό,τι εν πον να σού 'ταξα, ζωούλλα μου, ψυσιή μου
άλλος εν που σου τό 'δωκεν, άλλος εν που σου τζιίζει..

Εγιώ σε πέτραν, με θυμόν, την τζιεφαλήν θα δώκω
πέρκιμον φύει ο καμός, πέρκιμον ιγλυτώσω...

Οι ερινύες της κκελλές, τον όρκον σου άμμα σπάσεις,
σιήλλια κομμάθκια κάμνουν σε, να μεν σ' εύρει κανένας..

Τζι αν κάμεις πως εν που 'ν' να φύεις, να πάεις σ'άλλην χώραν
μια ζωήν σε τζυνηούν ώστι που να κορτώσεις νούρον...

Εγιώ επέθανα κρυφά, μανιχός τζιαι κριματισμένος,
εσού μες την αγκάλην τ' άντρα σου τζιαι τζιείνην των παιθκιών σου..

Έτσι, λαλούν, εν η ζωή, οι ναυτιτζιοί οι γέροι
όσες καρκιές εν π'αγαπούν κοκκούφες μαρανίσκουν...

..........................................................................................................................................................

Ένας καπεταναίος εγγλέζος, γέρος αμμά γερός, με γαίμαν που κοχλάζει
ποττέ του δεν εδείκλησεν γεναίκαν να κοιτάξει...

Λιμάνια με πόρνες γλυτζιές, που ντζιίζουν σου τζιαι χύνεις
τζιαι τζιείνος πάντα αγέρωχος τσάιν να πίννει στην πλώρην..

Έφκαλλεν που το πουτζιήν του μιαν παλιάν, ασπρόμαυρη, φωτογραφίαν
έτρωεν το πισκοττούιν του τζι εχαμογέλαν της γλυτζιά...

Εμείς πίσω ερκούμαστιν που τα πορνεία λεσιασμένοι
τζι είσιεν μας υποχρεωτικόν να πάμεν να λουθούμεν..

Ενόχλαν τον όπως φαίνεται η μυρωθκιά του πούττου
τζιαι τα πουτανίσιμα τα αρώματα, που γαίματα ανάφκουν...

Σαν τζιείνον ήθελα τζι εγιώ να γίνω μα έν εβάστουν,
πολλά εν που κριμάτισα το νεαρόν κορμίν μου..

Πολλές φορές ετζιύλησα σ'άλλων αντρών κρεβάθκια
των γεναικών τους τα φιλιά έκλεψα δίχα σκέψην...

Πολλές φορές εν πό' καμα τζι έρωταν αγοραίον
έναν δεκάλιρον παλιόν τζι εκάμναν μου τα ούλλα..

Αμμά η καρκιά μου έμεινεν ένα μιτσί μωρούιν
που μια γεναίκαν αγαπά τζιαι δεν κοιτάζει άλλην...

Το σώμαν μου τζι αν νεκατσιώ που γύρισεν κρεβάθκια,
άλλην ψυσιήν εν θά'θελα παρά πο' τζιείνην πό'χω..

Μόνον εσέναν ν'αγαπώ, για σέναν να υποφέρω
ούτε σιηράτης, σιήστον, ούτε πουτάνας θέλω...

Του κορμιού έβαλα του κλειωνιάν ώσπου να σε ξαναύρω.

........................................................................................................................................................

Δώσ' μου κουμπάσον μαγικόν Πλάστη μου τζιαι χαρώ σε
να κουμπασάρω μες τα μμάθκια της ίντα φουρτούνες έσιει...

Τσιάρον κάμε με, βαρύν, τζιαι σφιχτοτυλιμένον,
να μπω μες τζιείντα στήθη της τζιαι να χωστώ θκυο χρόνια..

Τζι ύστερον κάμε με υγρόν, το νεαρόν το ύδωρ,
να ντζιίσω πας τα σιείλη της τζι ευτύς να ξεδιψάσει...

Να ξαλαφρώσω μιαν ψυσιήν πού φαν την η αρμύρα.

26/08/11 Για την αρμύρα των χειλιών σου ξανά..

Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011

Γκρίζα

"Κυττάζοντας ένα οπάλλιο μισό γκρίζο
θυμήθηκα δυο ωραία γκρίζα μάτια
που είδα· θάναι είκοσι χρόνια πρίν ....

......................................................................

Για έναν μήνα αγαπηθήκαμε.
Έπειτα έφυγε, θαρρώ στην Σμύρνη,
για να εργασθεί εκεί, και πια δεν ιδωθήκαμε.

Θ’ ασχήμισαν — αν ζει — τα γκρίζα μάτια·
θα χάλασε τ’ ωραίο πρόσωπο.

Μνήμη μου, φύλαξέ τα συ ως ήσαν.
Και, μνήμη, ό,τι μπορείς από τον έρωτά μου αυτόν,
ό,τι μπορείς φέρε με πίσω απόψι."

Τρίτη 23 Αυγούστου 2011

Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011

Sing your darkest melodies

Κάθε δευτερόλεπτον μακρά σου εν γλυτζιήν μες την πίκρα του γιατί γεμώνει ο νους μου που την σκέψην σου, τζιαι κάθε δευτερόλεπτο κοντά σου εν πικρό μες την γλύκαν του γιατί εν θα γενείς δική μου...

Ένας άδρωπος σοφός, στην κάψαν της καρκιάς του, έιπεν μου τζι έβαλα στον νου την πιό σοφήν κουβέντα: "Την πίκραν σου, ματούθκια μου, να την απολαμβάννεις. Πού να βρεθεί άλλον αγκάθθι λουλλουθκιού, ΔΙΚΟΝ ΣΟΥ, να σε σσιήσει;"




Κυριακή 14 Αυγούστου 2011

Τα λάθη μου, τα κάψη μου, τα ύστερα του κόσμου,
Το πάθος μου που έμεινεν μια σαπημένη κάσια...