Τι μας κάμνει να υπάρχουμεν..? Γιατί συνεχίζουμεν να επιμένουμεν στη ζωή? Θέλω να πω, εν υπέρ αρκετά τα στοιχεία ότι είμαστεν φύλλα πετάμενα στον άνεμον. Ότι είμαστεν θύματα των τζιαιρών τζιαι των τυχάρπαστων χειραγωγών...
Εσύ νιώθεις ότι αξίζει σου να περπατάς πας τα άγια τούτα χώματα...? Που τα περπατήσασειν αθθρώποι τεράστιοι, πνευματικά, τζιαι εκάμαν τα να αποκτήσουν την αξίαν που σήμμερα έχουν...?
Ότι τζιαι αν κάμεις εν να καταλήξεις 2 μέτρα κάτω που την γην Άθθρωπε.. Εν φοάσαι ρε? Εν φοάσαι...? Εν να χάσεις τον χρόνο σου κοιμώμενος στο ντιβάνι του Θκιαόλου, τζιείνο που 'ν' καταχωνιασμένο σε μια γωνιούα του Παραδείσου.. Εκατάλαβες..? Εκατάλαβες ρε?!?
Όι.. Εν εκατάλαβες.....εν εκατάλαβες τίποτε.. Τούτη εν η δουλειά σου άλλωστε. Πρώτα ισοπεδώνεις τζιαι μετά κάμνεις ερωτήσεις...
"Μερικά τραγούδια δεν κάνει να τα βγάζεις από μέσα σου. Αναστατώνεται ο αιθέρας και ασθμαίνει. Μερικά χείλια δεν κάνει να φιλούν. Κυλούν τα ψέματα στο αίμα με παλμό και πυρετό. Κάποιοι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι μόνοι να βαδίζουν, στα τυφλά. Δεν κάνει ο Έρωτας την πόρτα τους να χτυπά, είναι κωφοί. Κάποια ταξίδια είναι που κάνουν τη ζωή να περπατεί, να κρατεί το κεφάλι ψηλά και να πυροβολεί με δάκρια όπου βλέπει θάνατο. Η ζωή είναι ανθρώπινη. Οι άνθρωποι είναι ζώα. Και μετά απλά πεθαίνεις. Χαμογέλασε."
Όσα τζιαι να σου γράψω εν να είσαι πάντα εσύ. Θκιαβάζεις τα τζιαι κλαίεις για 2 λεπτά τζιαι μετά ξηάννεις, τζιαι τα ποίηματα μου εν υπήρξαν ποττέ. Όσα τζιαι αν κάμω για σένα, πρώτα θυμώνεις μου, μετά που μήνες εκτιμάς το τζιαι μετά που να πεθάνω εν να καταλάβεις...
Για το ταξίδιν..!
Ότι τζιαι αν πω η Ξένια εν ναν πάντα η Ξένια...
2 σχόλια:
Αγαπώ το κομμάτι που έβαλες, θυμίζει μου έναν φίλο μου που ξέρει να το παίζει.
Για τα υπόλοιπα.. Ένιξερω αν έχω κάτι να πω.
Νομίζω πως εν πειράζει.
Καλό βράδυ :)
Υ.Γ Φοούμαι, ναι. Αλλά εν το αφήνω να με κρατά που το να ζω.
Λατρεμένο κομμάτι...μπορώ να σου μιλώ για ώρες για το πόσα πράματα μου θυμίζει εμένα...! Για τα άλλα εν χρειάζεται να πεις τζιαι τίποτε Μικρέ μου Χείμαρρε, τα πολλά λόγια εν φτώσιεια, αρκεί μου που ξέρω ότι έσιει πλάσματα που με θκιεβάζουν τζιαι νιώθουν με. =) Καλό βράδυ τζιαι σε σένα.
Υ.Γ. Καλά κάμνεις τζι εν το αφήννεις, ο φόβος εν περιοριστής, πρέπει να τον αποδέχεσαι για να σε κρατά στα όρια τζιαι πρέπει να τον φτύννεις για να καταφέρνεις απλά να...ζεις!! Πάντα θύμιζε του εαυτού να μεν φοάται να φοάται..
Δημοσίευση σχολίου