Δευτέρα 7 Μαρτίου 2011

Η Νεφέλη τζ' η Αριάνα

Θέλω να πεθάνω μες τ'αγκάλια σου..τζιε θέλω εσύ να μου κλείσεις τα μμάθκια μου. Τζιε να τζυλίσει ένα δάκρυ μόνο που την άβυσσο σου την ακαταλαβίστικη με το μελισσόχρυσο το χρώμα, τζιε ο θρήνος να τελειώσει τζιαμέ. Να μεν με ξιάσεις ποττέ..τζιε η αγάπη μου ννα σε κρατά βραστή στους σιειμώνες που έρκουντε.

Να είσαι δυνατή μετά που μέναν, μετά πον να με χάσεις, τωρά εν χρειάζεται, προσέχω σε που μακρά, διακριτικά τζι ας μεν με θωρείς. Όπως τον τζύρη, που θωρεί την κόρη του κάθε λεπτό της ζωής του τζι άμμαν τζιοιμάται θωρεί την όρομα, που της αφήννει σιοινήν ναν ελεύθερη γιατί εμεγάλωσε αλλά για τζείνον εν ναν πάντα το μωρό του το μονάκριβο..

Είσιες δίκαιο, πάντα εν να είμαστεν ένα, έτσι εν το γραφτόν. Γραφτόν ένι όμως τζιε να χωριστούμεν, για να καταλάβεις τζιε να καταλάβω, για να νιώσεις τζιε να νιώσω, να αγαπηθούμεν που μακριά δυνατά τζιε μοναδικά. Τζιε μετά να ξιάσεις τζιε να κάμεις τζίνα που μαζίν ονειρευτήκαμεν, ο καθένας τα δικά του.

Τζιε να πεις τζι έναν τραούδιν για μένα, μόνον για μένα. Όπως το "Να με προσέχεις" που ελάλες κάμνει σε να με σκέφτεσαι, ή το "Σιωπή" που αθθυμίζει σου εμέναν...ή την "Νεφέλη" για μιαν επιθυμίαν που μόνον εγώ τζι εσύ εκαταλάβαμεν που μωρά.

"Τέλεια η νύχτα να απλώσει τα μυστηριώδη πέπλα της στους ώμους σου...και ταξίδι απέραντο να σε πάει στους μυθικούς, των ονείρων, κόσμους...κι εκεί Ανθρώπους να βρεις αλάνθαστους, που σ'αγαπούν αβίαστα κι αληθινά και όλη τη νύχτα νά'ναι ζεστή η αγκάλη σου από δαύτους...εκεί να δεις κι εμένα...και όταν μας βρει το πρωί και το φως κουλουριαστεί μες την καρδιά σου, άφησέ με να φύγω λίγο πριν με ξεχάσεις...και όταν ξύπνια δεν θα θυμάσαι με ποιούς πέρασες το βράδυ, να έχεις ένα από τα καλύτερα πρωινά που θα ζήσεις μακριά μου...μέχρι ξανά να μας βρει το σούρουπο αγκαλιά και με χέρια ενωμένα...κι εκεί να σε προσέχω, σαν κοιμάσαι, στα σωθικά μου...
Για τη Νεφέλη

Να προσέχεις και θα σε προσέχω κι εγώ όσο μπορώ με τον τρόπο μου.."


Δεν υπάρχουν σχόλια: