Εξανάρτα!

Τζιε είμαι εγώ! Δηλαδή όι ακριβώς εγώ..αλλά πάλε!

Έννεν εύκολο τελικά να ζιείς τζιε να είσαι εσύ, πρέπει να αθθυμίζεις τον εαυτό ναν ο εαυτός του..! Όσοι αντέχετε τον σκεπτικισμό θκιαβάστε το τελευταίο βιβλίο του dan brown (Το χαμένο σύμβολο), τούντην φορά λαλεί παραπάνω αλήθκειες που κάθε άλλη φορά.
Τζιε εγώ που μιαν εφτομάδα πριν το θκιαβάσω εμελετούσα Kahlil Gibran έμαθα πολλά θαυμαστά πράγματα για το θεό τζιε τη φύση του αθθρώπου.

Πριν κανένα μήνα που ήμουν χωσμένος μες τα υπόγεια της ψυσιής μου, τα σκοτεινά, να γυρεύκω τον Ξενήν που τον έχασα τζιε το θεό μου που εξέχασα, ήβρα πράματα που ενόμιζα ότι εν υπήρχαν πλέον! Κάτι πράματα που τα λαλούν αυτοπεποίθηση τζι αυτοεκτίμηση, κάτι πράματα σαν ποτζίνα που βρίσκεις μες το μπαούλο της γιαγιάς σου που επέθανε που ήταν ο χριστός μιτσής, τζιε τζίζεις τους τζιε ξυπνούν οι αναμνήσεις μιά μιά... αγάπες τζε παινέματα..

"Μα είχα τζιε ποτούτο κάποτε...?!"

Ναι είχα! Τζιε εξανάβρα το! Τζιε αγαπώ το ακόμα!

Με λλία λόγια ήβρα φως μες το υπόγειο, τζιε τωρά που ήβρα το φως εν να εξερευνήσω το υπόγειο μου παθκιάν παθκιάν. Τζιε για να τα καταφέρω έβαλα κανόνες. Όπως τον Μωυσήν με τες πλάκες του. Τζι ανάθθεμαν με αν ξαναπατήσω τους όρκους μου, εν έσιει πιο μέσα που το υπόγειο, να πάω τζιε να χαθώ. Γιαυτό ακολουθώ τους κανόνες μου πιστά
















(που έχουν τζιε τζίνοι εξαιρέσεις όπως ούλλοι οι κανόνες).