Οι οφθαλμοί μου δεν εγνώρισαν το λαμπερό τοπίο στο οποίο άνοιξαν. Το κεφάλι μου βαρύ μα κενό ωσάν νεαράς λέαινας το βράδυ. Ανακάθισα γυμνός στο σημείο απ'όπου εξ ουρανού πρέπει να κατέπεσα και έψαξα με τα μάτια πολιτισμόν. Πλήρες, λευκό, κενό. Δένδρου όμοιος, ούτε που μπόρεσα να λακτίσω από του σημείου μου. Και τότε ήτο που ήκουσα φωνήν λεχώνας να μου ομιλεί. Ήξερα πως ήταν εγκυμονούσα γιατί αναγνώρισα τη φωνή τηςκαι τω καιρώ εκείνο έφερε στα σπλάχνα της υιόν, αν δεν απατώμαι.
-"Ξενοφίλιε...καλέ μου Ξενοφίλιε...γιατί κωλυσιεργείς Αγάπη μου...; Εσύ που Είδες και που Άκουσες, μή αργείς! Έχω για σένα Έρωτος έργον μεγαλόπρεπον!".
Ανάμεικτα συναισθήματα χρωμάτιζαν τη μουσική της Αύρας μου. Εγώ, Κυρά, είμαι μικρός και ασήμαντος στα μάτια σου. Τι να πω...; Την αλήθειαν βεβαίως!
-"Μεγάλη μου Αγάπη και Ζωή, παλμέ της Ψυχής μου...! Αδύνατον αυτό που ζητάς, ανήκουστον! Έρως δεν πλανάται στις καρδιές μας, μα Άδης. Έριδα και Χάος κυβερνούν τα μυαλά των ανθρώπων, Κυρά μου...είμαστε αδύναμοι."
-"Μη φοβού τον άγγελον της Νέας Ζωής Ξενοφίλιε! Ήγγικεν η ώρα της Ελευθερίας, Καρδιά μου..."
-"Άστρον, Ω! Άστρον του Δειλινού, φώτισε το σκοτεινό μονοπάτι που στα πόδια μας ξανοίγεται, μακρύ. Δώσε στον Άνθρωπο τη Δύναμη της Αγάπης ξανά!"
-"Αυτό που ζητάς, έχεις ήδη κερδίσει Θνητέ...αριθμόν δέδωκά σου..."
02/02/2012
*AWAKENING CALL*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου